Archive for Miesiąc: listopad 2017
Z WIZYTĄ W HAINEWALDE
O PIOTRZE PALMIE.
ALBUM, KTÓRY PEWNIE W NIEDŁUGIM CZASIE STANIE SIĘ BIAŁYM KRUKIEM.
Dzięki nieustępliwości pani Bożeny Ziobro z biblioteki bogatyńskiej, ukazał się w śladowej ilości, co zresztą niepomiernie podnosi jego wartość bibliofilską, album wspominający drogę życiową PIOTRA PALMA. Materiał graficzny do albumu dostarczyli nierozłączni bliźniacy – Franio Romaniak i Rysio Sawicki.
Piotr był nietuzinkowym człowiekiem. Wybijał się w sposób oczywisty ponad przeciętność. Nie boję się powiedzieć, że wielu z nas zaraził swoją troską o nierozerwalnie związane z bogatyńskim tkactwem budownictwo przysłupowe. Wyraźnie pokazał, że ta troska nie ma żadnej narodowości. Wyrasta ponad prymitywne uprzedzenia i zaściankowe niechęci. Był stałym członkiem Bractwa Ziemi Bogatyńskiej. Swoją specjalistyczną wiedzą dzielił się z nami, a był przecież dyplomowanym architektem, więc ta wiedza była dogłębna i równie solidnie udokumentowana. Jego postać była dla nas tym bardziej oczywista, iż pochodził z rodziny, która stworzyła z małej zapyziałej wioski miejscowość o międzynarodowym znaczeniu w tkactwie. Tak, tak. Matka Piotra Palma pochodziła ze słynnej nie tylko w Bogatyni rodziny Preibischów.
Album został uroczyście przekazany pani Palm podczas wizyty w Hainewalde (09.11.2017) jaką jej złożyli przedstawiciele Miejskiej Biblioteki oraz Bractwa Ziemi Bogatyńskiej. Nie zapomnieliśmy też o złożeniu kwiatów i zapaleniu zniczy na grobie św.p. Piotra Palma.
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI [Wojtek Kulawski]
foto: [F. Romaniak]
SPOTKANIE Z MALARKĄ PANIĄ BARBARĄ THIEL
Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy w Bogatyni zaprosiła nas na wystawę malarstwa Barbary Thiel pt. „Mój świat fantazji”. Wernisaż odbył się 3 listopada o godzinie 17.00 w holu biblioteki.
Oto co Basia pisze o sobie
…Urodziłam się w malowniczym domku w Białej Wodzie koło Nowego Sącza w 1963. Malarstwo farbami akrylowymi zaczęłam przed kilkoma laty, w 2014 roku. Maluję obrazy w stylu impresjonizmu tylko farbami akwarelowymi. W ostatnich dwóch latach miałam wystawy w Görlitz, Nieski, Lóbau i Zittau, a także w Bogatyni na Dworcu Historii. Maluję obrazy o różnej tematyce, bardzo pasjonują mnie kwiaty i krajobrazy. A także często moje emocje, uczucia i to co dyktuje moja dusza…to cała ja, Barbara…
Pejzaże, Dzieła inspirowane własnym wnętrzem i spojrzeniem na tajemne widzenie wewnętrznego świata malarki. Warto było. Jeśli ktoś nie obejrzał, polecamy. Łyk kultury i sztuki to chwila spędzona wśród obrazów malarki. Pani Barbara Thiel tworzy swoje dzieła zainspirowana wielkimi nazwiskami impresjonistów. Takich jak Edgar Degas, Auguste Renoir czy Claude Monet, a także polskich malarzy tworzących w tym stylu: Julian Fałat, Aleksander Gierymski, Józef Pankiewicz czy polski prekursor tego stylu Władysław Podkowiński używający pseudonimu artystycznego „Andrzej Ansgary”. Malarz zmarł młodo, ale pozostawił po sobie sporą spuściznę malarską. Jak choćby najsłynniejszy obraz „Szał uniesień” przedstawiający nagą kobietę na spiętym do skoku rumaku.
Na koniec naszego opisywania wernisażu przybliżamy czytelnikom styl malarski nazwany impresjonizmem.
To kierunek sztuki nowoczesnej z drugiej połowy XIX wieku. Można go uznać za końcową fazę naturalizmu, ale także za początek nowego, subiektywnego widzenia świata, które zapoczątkowało przełom w sztuce. Świat jest takim, jakim go widzimy, rzeczywistość nie jest statyczna, liczy się ulotne, wrażeniowe chwytanie przemijających zjawisk.
Skąd nazwa Impresjonizm?
W 1874 roku odbyła się w Paryżu w atelier fotograficznym Nadara pierwsza wystawa impresjonistów. Zestaw dzieł obejmował 30 nazwisk. Na wystawie był obraz Claude Moneta pierwotnie zatytułowany „Marine” („Morze”). Jeden z dziennikarzy przygotowujący katalog wystawy, spojrzawszy na obraz Moneta zwrócił uwagę, że prawie wszystkie wystawione obrazy maja podobne tytuły: „widok stąd”, „widok stamtąd” malarz machnął ręką i rzekł: „Daj tytuł Wrażenie”. Wrażenie – to po francusku impression (impresja). Ostatecznie obraz zawisnął na wystawie pod tytułem „Impresja – wschód słońca”. Od tej chwili dla całego kierunku, który utrwalił się we Francji, a później przeniknął do innych krajów (również Polski), przyjęto nazwę „impresjonizm”, a malarzy nazwano impresjonistami.
[Wojtek Kulawski]
Narodowe Święto Niepodległości
Święto państwowe w Polsce obchodzone corocznie 11 listopada dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918, po 123 latach zaborów (1795–1918). Święto zostało ustanowione ustawą z 23 kwietnia 1937, zniesione ustawą Krajowej Rady Narodowej 22 lipca 1945, przywrócono je kolejną ustawą w okresie transformacji systemowej w 1989]. Jest dniem wolnym od pracy. Data 11 listopada to zbieg wielu wydarzeń na ówczesnej europejskiej scenie polityczne. 11 listopada 1918 roku zawarcie rozejmu w Compiegne przypieczętowało klęskę Niemiec, co zakończyło I Wojnę Światową.. Dzień wcześniej do Warszawy wraca Józef Piłsudski wypuszczony z twierdzy magdeburskiej, oczywiście niemieckiej.
Jak pisał wtedy Jędrzej Moraczewski:
….Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął. Po 120 latach prysły kordony. Nie ma „ich”. Wolność! Niepodległość! Zjednoczenie! Własne państwo! Na zawsze! Chaos? To nic. Będzie dobrze. Wszystko będzie, bo jesteśmy wolni od pijawek, złodziei, rabusiów, od czapki z bączkiem, będziemy sami sobą rządzili…. Cztery pokolenia nadaremno na tę chwilę czekały, piąte doczekało….
GARŚĆ DAT
7 października – ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną]
12 października – Rada Regencyjna przejęła od okupantów zwierzchność nad wojskiem
28 października – posłowie polscy do parlamentu austriackiego powołali Polską Komisję Likwidacyjną dla Galicji i Śląska Cieszyńskiego, która przejąć miała władzę nad Galicją
30 października – Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego proklamowała przynależność państwową do Polski
31 października rozpoczęło się rozbrajanie garnizonów austriackich (m.in. Kraków, Cieszyn) komendant garnizonu krakowskiego gen. Bolesław Roja wezwał najstarszych rangą polskich oficerów, by przejmowali od Austriaków komendy w Zachodniej Galicji z funkcji dowódcy armii polskiej zrezygnował gen. Hans von Beseler
6/7 listopada – w nocy w Lublinie powstaje Rząd Ignacego Daszyńskiego
10 listopada generał-gubernator Hans von Beseler formalnie przekazał władzę Radzie Regencyjnej
11 listopada przekazanie przez Radę Regencyjną zwierzchniej władzy nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu po pertraktacjach Piłsudskiego z Centralną Radą Żołnierską wojska niemieckie zaczęły wycofywać się z Królestwa Polskiego. W ciągu 7 dni ewakuowano ok. 55 tys. żołnierzy niemieckich
12 listopada Rada Regencyjna powierza Józefowi Piłsudskiemu misję utworzenia Rządu Narodowego Józef Piłsudski zostaje Naczelnym Wodzem
13 listopada – Komitet Narodowy Polski w Paryżu zostaje uznany przez Francję za rząd de facto, dołączając tym samym do grona zwycięskiej Ententy
14 listopada rozwiązanie się Rady Regencyjnej i przekazanie zwierzchnictwa nad państwem Józefowi Piłsudskiemu Piłsudski mianuje Ignacego Daszyńskiego prezydentem gabinetu ministrów
15 listopada – Zmiana nazwy państwa z „Królestwo Polskie” na „Republika Polska”. Monitor Polski nr 204 otrzymuje podtytuł „Dziennik Urzędowy Republiki Polskiej”
16 listopada – Józef Piłsudski podpisuje depeszę notyfikującą powstanie niepodległego Państwa Polskiego
17 listopada – po dymisji Daszyńskiego Józef Piłsudski mianuje premierem Jędrzeja Moraczewskiego
22 listopada – podpisanie dekretu o podstawach ustrojowych Republiki Polskiej, ogłoszonego 29 listopada
29 listopada – Józef Piłsudski obejmuje urząd Naczelnika Państwa jako „Tymczasowy Naczelnik Państwa”
W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie jako uroczystości o charakterze wojskowym. Organizowano je zazwyczaj w pierwszą niedzielę po 11 listopada. W 1919 roku nie było sprzyjającej sytuacji by uczcić rocznicę odzyskania niepodległości, ponieważ trwały jeszcze wojny o granice Rzeczypospolitej. Pierwszy raz w pełni uroczyście upamiętniono odzyskanie niepodległości 14 listopada 1920. Tego dnia uhonorowano Józefa Piłsudskiego jako zwycięskiego Wodza Naczelnego w wojnie polsko-bolszewickiej wręczając mu buławę marszałkowską.
Po przewrocie majowym w 1926 obchody kolejnych rocznic były uroczystościami ściśle wojskowymi. W tym samym roku 8 listopada Józef Piłsudski jako prezes ministrów wydał okólnik ustanawiający ten dzień wolnym od pracy dla urzędników państwowych. Odtąd w tym dniu na placu Saskim w Warszawie Piłsudski dokonywał przeglądu pododdziałów, a następnie odbierał defiladę. W 1928 roku plac Saski w stolicy nazwano placem marszałka Józefa Piłsudskiego, a cztery lata później Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego ustanowił ten dzień wolnym od nauki. Rozporządzeniem Prezydenta RP z dn. 29 października 1930 ustanowiono odznaczenie państwowe Krzyż i Medal Niepodległości dla osób czynnie zasłużonych dla niepodległości Polski.
11 listopada 1932 odsłonięto Pomnik Lotnika w Warszawie. Rangę święta państwowego nadano Świętu Niepodległości dopiero ustawą z dn. 23 kwietnia 1937. Miało ono łączyć odzyskanie suwerenności państwowej z zakończeniem I wojny światowej oraz upamiętniać Józefa Piłsudskiego. Do czasu wybuchu II wojny światowej obchody państwowe odbyły się dwa razy: w 1937 i 1938; w 1937 uświetniono je odsłonięciem pomnika gen. Józefa Sowińskiego.
Krzyż i Medal Niepodległości
W 1945 ustanowiono Narodowe Święto Odrodzenia Polski, obchodzone 22 lipca, w rocznicę ogłoszenia Manifestu PKWN, i jednocześnie zniesiono Święto Niepodległości. W okresie PRL obchody rocznicy odzyskania niepodległości 11 listopada organizowane były nielegalnie przez środowiska niepodległościowe w tym piłsudczykowskie. Organizatorzy i uczestnicy tych uroczystości często byli represjonowani przez ówczesne władze państwowe. Wyjątek stanowiły lata 1980–1981, kiedy za sprawą działalności związku zawodowego „Solidarność” przywrócono Świętu Niepodległości należne miejsce w świadomości społecznej.
Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm ustawą z 15 lutego 1989 pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”
TWÓRCY PAŃSTWA POLSKIEGO
Józef Piłsudski
Ignacy Paderewski
Ignacy Daszyński
Jędrzej Moraczewski
[Przedstawione informacje pochodzą z Wikipedii oraz z Encyklopedii PWN]
opr: [Wojtek Kulawski]
TUŻ ZA NAMI DZIEŃ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH.
Byliśmy na grobach bliskich. Zapaliliśmy znicze i stanęliśmy przed miejscami ich wiecznego spoczynku, w zadumie i ciszy wspominając bliskich, których już nie ma. Oczy na chwilę się załzawiły, potem krótkie „Ojcze Nasz…” znak krzyża. Może jeszcze wieczorem zajrzeliśmy na cmentarz by ujrzeć nadzwyczajną grę cieni w blaskach cmentarnych świateł. Żegnajcie drodzy nieobecni. Do zobaczenia za rok. Dzień Wszystkich Świętych (łac. Sollemnitas Omnium Sanctorum) – w Kościołach łacińskich to uroczystość ku czci chrześcijan, którzy osiągnęli stan zbawienia i przebywają w niebie, przypadająca corocznie na dzień 1 listopada, a treściowo połączona z następującym po niej obchodem liturgicznym Dnia Zadusznego. W doktrynie Kościoła Katolickiego jest wyrazem wiary w obcowanie świętych i powszechne powołanie do świętości. Uroczysty charakter tego święta najprawdopodobniej wywodzi się ze wspominania w jednym, wybranym dniu, wszystkich męczenników chrześcijańskich. Data tego święta przez wieki była różna. W IV wieku był to 13 maja, już wiek później święto celebrowano w pierwszą niedzielę po Zielonych Świątkach. W wieku VI Dzień Wszystkich Świętych zniknął na polecenie papieża Grzegorza Wielkiego i wykreślono te wspomnienia z rzymskiego kalendarza liturgicznego. Według części świadectw z VII wieku, obchody ku czci wszystkich świętych kościół reaktywował i przeniósł na święto ku czci apostołów Piotra i Pawła, 28 czerwca, lub dzień następny po tym święcie. Dzisiejszą datę świętowania 1 listopada rozpoczęto w Rzymie najprawdopodobniej w roku 741. Papież Grzegorz III ufundował wówczas oratorium w Bazylice św. Piotra na Watykanie (in honorem Salvatoris, sanctae Dei…..itd). W dokumencie fundacyjnym papież polecił odprawiać oratorium modlitwy do wszystkich świętych w dniu 1 listopada.
I tak trwa do dziś…..
[Koleżanki, Koledzy, Przyjaciele z BZB]
Wspomnijmy tych, którzy odeszli z naszego grona:
Grzegorz Kubiak – 2018
Andrzej Holinka 1947 – 2018
Członek-założyciel Bractwa Ziemi Bogatyńskiej. Wybitny znawca wszystkiego co bogatyńskim nazwać można.
Ostatni wielki kolekcjoner wydarzeń i pamiątek tyczących miasta i gminy.
Człowiek niebywale skromny. Uznający swoje zainteresowania tutejszą historią za rzecz tak oczywistą, że aż według jego słów nieistotną.
Oby te zbiory znalazły uznanie i zainteresowanie w osobach kontynuatorów jego pracy.
Należy jedynie żałować, że jego pasja nie została należycie wykorzystana w tworzeniu lokalnego patriotyzmu.
Pozostał żal i smutek po odejściu tak wyjątkowego człowieka.
Szklarek Zbigniew 1947 – 2017
Giza Jan 1949 – 2017
Palm Piotr 1939 – 2017
Walendowski Marian
Wcisło Henryk
Raczyński Tadeusz
Werkowski Piotr 1945 – 2012
